جامانده

آواره ی غربت شدم و یار ندارم
مانند مریضم که پرستار ندارم

درددلِ خود را به کسی باز نگفتم
بُغضی به گلو دارم و غمخوار ندارم

من لانهِ جامانده ی طوفان وتگرگم
با هر دل طوفان زده پیکار ندارم

آتش به روانم زده تنهاییِ غربت
رنجیده ام و یار وفادار ندارم

ایمان مرا مردم این شهر گرفتند
چون برده ِ بَدچهره خریدار ندارم

هر ثانیه چشمان ترم زار بگرید
در سینه نفس دارم و انگار ندارم

از بدو تولد شده ام بی کس و تنها
تقدیر چنین بوده و انکار ندارم

درجمع شما هستم و گفتید بمانم
اما به حضور خودم اصرار ندارم

چون بغض فروخورده عیسای مسیحم
در شهر دلم هیچ گنهکار ندارم

اسباب سفر بستم و آماده مرگم
می میرم و افسوس عزادار ندارم

#یوسف_محقق (مهراب)